Takie Słowo jest nam dane na początek Adwentu;
"Niech pokój panuje w twych murach,
a pomyślność w twoich pałacach.
Ze względu na braci moich i przyjaciół
będę wołał: "Pokój z tobą".
Ze względu na dom Pana, Boga naszego,
modlę się o dobro dla ciebie".
Pokoju, pomyślności, dobra - na cały Adwent i na całe życie.
Bóg jest dobry!
A to całość:
OdpowiedzUsuńI niedziela Adwentu
(Iz 2,1-5)
Widzenie Izajasza, syna Amosa, dotyczące Judy i Jerozolimy: Stanie się na końcu czasów, że góra świątyni Pana stanie mocno na wierzchu gór i wystrzeli ponad pagórki. Wszystkie narody do niej popłyną, mnogie ludy pójdą i rzekną: Chodźcie, wstąpmy na Górę Pana do świątyni Boga Jakubowego! Niech nas nauczy dróg swoich, byśmy kroczyli Jego ścieżkami. Bo Prawo wyjdzie z Syjonu i słowo Pańskie - z Jeruzalem. On będzie rozjemcą pomiędzy ludami i wyda wyroki dla licznych narodów. Wtedy swe miecze przekują na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Naród przeciw narodowi nie podniesie miecza, nie będą się więcej zaprawiać do wojny. Chodźcie, domu Jakuba, postępujmy w światłości Pańskiej!
(Ps 122,1-2.4-9)
REFREN: Idźmy z radością na spotkanie Pana
Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano:
"Pójdziemy do domu Pana".
Już stoją nasze stopy
w twoich bramach, Jeruzalem.
Tam wstępują pokolenia Pańskie,
aby zgodnie z prawem Izraela wielbić imię Pana.
Tam ustawiono trony sędziowskie,
trony domu Dawida.
Proście o pokój dla Jeruzalem:
Niech żyją w pokoju, którzy cię miłują.
Niech pokój panuje w twych murach,
a pomyślność w twoich pałacach.
Ze względu na braci moich i przyjaciół
będę wołał: "Pokój z tobą".
Ze względu na dom Pana, Boga naszego,
modlę się o dobro dla ciebie.
(Rz 13,11-14)
Rozumiejcie chwilę obecną: teraz nadeszła dla was godzina powstania ze snu. Teraz bowiem zbawienie jest bliżej nas, niż wtedy, gdyśmy
uwierzyli. Noc się posunęła, a przybliżył się dzień. Odrzućmy więc
uczynki ciemności, a przyobleczmy się w zbroję światła. żyjmy
przyzwoicie jak w jasny dzień: nie w hulankach i pijatykach, nie w
rozpuście i wyuzdaniu, nie w kłótni i zazdrości. Ale przyobleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa i nie troszczcie się zbytnio o ciało, dogadzając żądzom.
(Ps 85,8)
Okaż nam, Panie, łaskę swoją i daj nam swoje zbawienie.
(Mt 24,37-44)
Jezus powiedział do swoich uczniów: Jak było za dni Noego, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego. Albowiem jak w czasie przed potopem jedli i pili, żenili się i za mąż wydawali aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki, i nie spostrzegli się, aż przyszedł potop i pochłonął wszystkich, tak również będzie z przyjściem Syna Człowieczego. Wtedy dwóch będzie w polu: jeden będzie wzięty, drugi zostawiony. Dwie będą mleć na żarnach: jedna będzie wzięta, druga zostawiona. Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie. A to rozumiejcie: Gdyby gospodarz wiedział, o której porze nocy złodziej ma przyjść, na pewno by czuwał i nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo w chwili, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie.
"Noc się posunęła, a przybliżył się dzień" - dziękuje Ci Panie za wszystkie promyki światła w moim życiu i w moich ciemnościach. M.
UsuńWtorek, 29 listopada 2016
OdpowiedzUsuń(Iz 11,1-10)
I wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści się odrośl z jego
korzeni. I spocznie na niej Duch Pański, duch mądrości i rozumu, duch
rady i męstwa, duch wiedzy i bojaźni Pańskiej. Upodoba sobie w bojaźni
Pańskiej. Nie będzie sądził z pozorów ni wyrokował według pogłosek;
raczej rozsądzi biednych sprawiedliwie i pokornym w kraju wyda słuszny
wyrok. Rózgą swoich ust uderzy gwałtownika, tchnieniem swoich warg
uśmierci bezbożnego. Sprawiedliwość będzie mu pasem na biodrach, a
wierność przepasaniem lędźwi. Wtedy wilk zamieszka wraz z barankiem,
pantera z koźlęciem razem leżeć będą, cielę i lew paść się będą
społem i mały chłopiec będzie je poganiał. Krowa i niedźwiedzica
przestawać będą przyjaźnie, młode ich razem będą legały. Lew też
jak wół będzie jadał słomę. Niemowlę igrać będzie na norze kobry,
dziecko włoży swą rękę do kryjówki żmii. Zła czynić nie będą ani
zgubnie działać po całej świętej mej górze, bo kraj się napełni
znajomością Pana, na kształt wód, które przepełniają morze. Owego
dnia to się stanie: Korzeń Jessego stać będzie na znak dla narodów. Do
niego ludy przyjdą po radę, i sławne będzie miejsce jego spoczynku.
(Ps 72, 1-2. 7-8. 12-13. 17)
Pokój zakwitnie, kiedy Pan przybędzie
Boże, przekaż Twój sąd królowi,
a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu.
Aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie
i ubogimi według prawa.
Za dni Jego zakwitnie sprawiedliwość
i wielki pokój, aż księżyc nie zgaśnie.
Będzie panował od morza do morza,
od Rzeki aż po krańce ziemi.
Wyzwoli bowiem biedaka, który Go wzywa,
i ubogiego, co nie ma opieki.
Zmiłuje się nad biednym i ubogim,
nędzarza ocali od śmierci.
Niech Jego imię trwa na wieki,
jak długo świeci słońce, niech trwa Jego imię.
Niech Jego imieniem wzajemnie się błogosławią,
niech wszystkie narody ziemi życzą Mu szczęścia.
Oto nasz Pan przyjdzie z mocą i oświeci oczy sług swoich.
(Łk 10,21-24)
W tej właśnie chwili Jezus rozradował się w Duchu Świętym i rzekł:
Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed
mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż
takie było Twoje upodobanie. Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też
nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten,
komu Syn zechce objawić. Potem zwrócił się do samych uczniów i rzekł:
Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie. Bo powiadam wam: Wielu
proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli,
i usłyszeć, co słyszycie, a nie usłyszeli.
Komentarz
UsuńSłowo "Adwent" oznacza przyjście. Być może nie tylko
przyjście Zbawiciela, gdy narodził się w Betlejem, albo Jego przyjście
na końcu czasów. Może dany jest nam czas, żeby przyjść "do
siebie". Zaryzykować spojrzenie "prostaczka", który już
teraz ogląda to, czego jeszcze nie widać: że "wilk zamieszka wraz z
barankiem" i że "zła czynić już nie będą". Ćwiczymy
to codziennie, gdy wstając przed świtem, wierzymy, że wzejdzie słońce.
Adwent to przebudzenie.
Wojciech Czwichocki OP, "Oremus" grudzień 2008, s. 12
Środa, 30 listopada 2016
OdpowiedzUsuńŚwięto św. Andrzeja Apostoła
(Iz 49,1-6)
Wyspy, posłuchajcie mnie! Ludy najdalsze, uważajcie! Powołał mnie Pan
już z łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię. Ostrym
mieczem uczynił me usta, w cieniu swej ręki mnie ukrył, uczynił ze mnie
strzałę zaostrzoną, utaił mnie w swoim kołczanie. I rzekł mi:
"Tyś sługą moim, w tobie się rozsławię". Ja zaś mówiłem:
"Próżno się trudziłem, na darmo i na nic zużyłem me siły. Lecz
moje prawo jest u Pana i moja nagroda u Boga mego. Wsławiłem się w
oczach Pana, Bóg mój stał się moją siłą". A teraz przemówił
Pan, który mnie ukształtował od urodzenia na swego sługę, bym
nawrócił do Niego Jakuba i zgromadził mu Izraela. I rzekł mi: "To
zbyt mało, iż jesteś mi sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i
sprowadzenia ocalałych z Izraela. Ustanowię cię światłością dla
pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi".
Lub
(Rz 10,9-18)
Jeżeli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i w sercu swoim
uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych - osiągniesz zbawienie. Bo
sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia, a wyznawanie jej
ustami - do zbawienia. Wszak mówi Pismo: żaden, kto wierzy w Niego, nie
będzie zawstydzony. Nie ma już różnicy między Żydem a Grekiem. Jeden
jest bowiem Pan wszystkich. On to rozdziela swe bogactwa wszystkim, którzy
Go wzywają. Albowiem każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie
zbawiony. Jakże więc mieli wzywać Tego, w którego nie uwierzyli? Jakże
mieli uwierzyć w Tego, którego nie słyszeli? Jakże mieli usłyszeć,
gdy im nikt nie głosił? Jakże mogliby im głosić, jeśliby nie zostali
posłani? Jak to jest napisane: Jak piękne stopy tych, którzy zwiastują
dobrą nowinę! Ale nie wszyscy dali posłuch Ewangelii. Izajasz bowiem
mówi: Panie, któż uwierzył temu, co od nas posłyszał? Przeto wiara
rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo
Chrystusa. Pytam więc: czy może nie słyszeli? Ależ tak: Po całej ziemi
rozszedł się ich głos, aż na krańce świata ich słowa.
(Ps 19,2-5ab)
REFREN: Po całej ziemi ich głos się rozchodzi
Niebiosa głoszą chwałę Boga
dzieło rąk Jego obwieszcza nieboskłon.
Dzień opowiada dniowi,
noc nocy przekazuje wiadomość.
Nie są to słowa ani nie jest to mowa,
których by dźwięku nie usłyszano:
Ich głos się rozchodzi po całej ziemi,
ich słowa aż po krańce świata.
(Mt 4,19)
Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi
(Mt 4,18-22)
Gdy Jezus przechodził obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał dwóch braci:
Szymona, zwanego Piotrem, i brata jego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w
jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich: Pójdźcie za Mną, a
uczynię was rybakami ludzi. Oni natychmiast zostawili sieci i poszli za
Nim. A gdy poszedł stamtąd dalej, ujrzał innych dwóch braci, Jakuba,
syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, jak z ojcem swym Zebedeuszem
naprawiali w łodzi swe sieci. Ich też powołał. A oni natychmiast
zostawili łódź i ojca i poszli za Nim.
Komentarz
Czy słowa prostego człowieka, żyjącego z pracy rąk, mogą mieć
jakieś znaczenie? W święto Apostoła Andrzeja, rybaka z Galilei,
śpiewamy refren psalmu: "Po całej ziemi ich głos się
rozchodzi". Oddając się do dyspozycji Jezusa, musimy, jak Andrzej,
być gotowi opuścić swą łódź i iść tam, gdzie jesteśmy posłani.
Często jednak odkrywamy, że Jezus potrzebuje nas właśnie razem z
"łodzią" naszego zawodu, naszej sytuacji rodzinnej, aby Jego
głos mógł rozchodzić się także w naszym środowisku, trafiając do
tych, których pragnie łowić dla królestwa Bożego.
Mira Majdan, "Oremus" listopad 2006, s. 129
Czwartek, 1 grudnia 2016
OdpowiedzUsuń(Iz 26-1-6)
W ów dzień śpiewać będą tę pieśń w Ziemi Judzkiej: Miasto mamy
potężne; On jako środek ocalenia sprawił mury i przedmurze. Otwórzcie
bramy! Niech wejdzie naród sprawiedliwy, dochowujący wierności; jego
charakter stateczny Ty kształtujesz w pokoju, w pokoju, bo Tobie zaufał.
Złóżcie nadzieję w Panu na zawsze, bo Pan jest wiekuistą Skałą! Bo
On poniżył przebywających na szczytach, upokorzył miasto niedostępne,
upokorzył je aż do ziemi, sprawił, że w proch runęło: podepcą je
nogi, nogi biednych i stopy ubogich.
(Ps 118,1.8-9.19-21.25-27)
REFREN: Błogosławiony, idący od Pana
Wysławiajcie Pana, bo jest dobry,
bo łaska Jego trwa na wieki.
Lepiej się uciec do Pana,
niż pokładać ufność w człowieku.
Lepiej się uciec do Pana,
niż pokładać ufność w książętach.
Otwórzcie mi bramy sprawiedliwości,
wejdę przez nie i podziękuję Panu.
Oto jest brama Pana,
przez nią wejdą sprawiedliwi.
Dziękuję Tobie, żeś mnie wysłuchał
i stałeś się moim Zbawcą.
O Panie, Ty nas wybaw,
o Panie, daj nam pomyślność.
Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie,
błogosławimy was z Pańskiego domu.
Pan jest Bogiem
i daje nam światło.
(Iz 55, 6)
Szukajcie Pana, gdy Go można znaleźć, wzywajcie Go, gdy jest blisko.
(Mt 7,21.24-27)
Jezus powiedział do swoich uczniów: Nie każdy, który Mi mówi: Panie,
Panie!, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę
mojego Ojca, który jest w niebie. Każdego więc, kto tych słów moich
słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który
dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały
się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był
utwierdzony. Każdego zaś, kto tych słów moich słucha, a nie wypełnia
ich, można porównać z człowiekiem nierozsądnym, który dom swój
zbudował na piasku. Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry
i rzuciły się na ten dom. I runął, a upadek jego był wielki.
Komentarz
"W ów dzień śpiewać będą tę pieśń w ziemi judzkiej:
". Tymczasem nasze miasto wcale nie jest
potężne. Nasza wiara wątła, a życie wciąż mnoży znaki zapytania.
Próbujemy zagadać naszą niepewność. Czujemy twardy grunt pod nogami,
gdy mówimy. Czasem wypowiadamy słowa pobożne, czasem dobrze uzasadnione,
niekiedy agresywne. Ale to tylko słowa - ulotne i nietrwałe. Kiedy
przestają dźwięczeć, nastaje cisza. Dopiero wtedy możemy zacząć
słuchać. Gdy usłyszymy, zaczynamy żyć naprawdę. Coraz pewniej stoimy
na nogach, prostujemy plecy.
Wojciech Czwichocki OP, "Oremus" grudzień 2008, s. 21
Piątek, 2 grudnia 2016
OdpowiedzUsuń(Iz 29,17-24)
To mówi Pan Bóg: Czyż nie w krótkim już czasie Liban zamieni się w
ogród, a ogród za bór zostanie uznany? W ów dzień głusi usłyszą
słowa księgi, a oczy niewidomych, wolne od mroku i od ciemności, będą
widzieć. Pokorni wzmogą swą radość w Panu, i najubożsi rozweselą
się w Świętym Izraela, bo nie stanie ciemięzcy, z szydercą koniec
będzie, i wycięci będą wszyscy, co za złem gonią: którzy słowem
przywodzą drugiego do grzechu, którzy w bramie stawiają sidła na
sędziów i odprawiają sprawiedliwego z niczym. Dlatego tak mówi Pan,
Bóg domu Jakuba, który odkupił Abrahama: Odtąd Jakub nie będzie się
rumienił ani oblicze jego już nie przyblednie, bo gdy ujrzy swe dzieci,
dzieło mych rąk, wśród siebie, ogłosi imię moje jako święte. Wtedy
czcić będą Świętego Jakubowego i z bojaźnią szanować Boga Izraela.
Duchem zbłąkani poznają mądrość, a szemrzący zdobędą pouczenie.
(Ps 27,1.4.13-14)
REFREN: Pan moim światłem i zbawieniem moim
Pan moim światłem i zbawieniem moim,
kogo miałbym się lękać?
Pan obrońcą mego życia,
przed kim miałbym czuć trwogę?
O jedno tylko proszę Pana, o to zabiegam,
żebym mógł zawsze przebywać w Jego domu
przez wszystkie dni życia,
Abym kosztował słodyczy Pana,
stale się radował Jego świątynią.
Wierzę, że będę oglądał dobra Pana
w krainie żyjących.
Oczekuj Pana, bądź mężny,
nabierz odwagi i oczekuj Pana.
Oto nasz Pan przyjdzie z mocą i oświeci oczy sług swoich.
(Mt 9,27-31)
Gdy Jezus przychodził, szli za Nim dwaj niewidomi którzy wołali
głośno: Ulituj się nad nami, Synu Dawida! Gdy wszedł do domu, niewidomi
przystąpili do Niego, a Jezus ich zapytał: Wierzycie, że mogę to
uczynić? Oni odpowiedzieli Mu: Tak, Panie! Wtedy dotknął ich oczu,
mówiąc: Według wiary waszej niech wam się stanie! I otworzyły się ich
oczy, a Jezus surowo im przykazał: Uważajcie, niech się nikt o tym nie
dowie! Oni jednak, skoro tylko wyszli, roznieśli wieść o Nim po całej
tamtejszej okolicy.
Komentarz
Wcale nie trzeba być niewidomym, żeby nie widzieć tego, co jest. Gdy
się boimy, widzimy tylko nasz strach. Gdy obsesyjnie czegoś pragniemy,
widzimy tylko to, czego nie mamy. Otwarcie oczu to wyzwolenie. Nie dodaje
niczego, raczej zabiera - uwalnia nas od zmyślonej konieczności
wpatrywania się w nasze urojenia. Świat jest przed nami i Bóg jest w tym
świecie.
Wojciech Czwichocki OP, "Oremus" grudzień 2008, s. 26
Sobota, 3 grudnia 2016
OdpowiedzUsuńWspomnienie św. Franciszka Ksawerego, prezbitera
(Iz 30,19-21.23-26)
To mówi Pan Bóg, Święty Izraela: Zaiste, o ludu, który zamieszkujesz
Syjon w Jerozolimie, nie będziesz gorzko płakał. Rychło okaże ci On
łaskę na głos twojej prośby. Ledwie usłyszy, odpowie ci. Choćby ci
dał Pan chleb ucisku i wodę utrapienia, twój Nauczyciel już nie
odstąpi, ale oczy twoje patrzeć będą na twego Mistrza. Twoje uszy
usłyszą słowa rozlegające się za tobą: To jest droga, idźcie nią!,
gdybyś zboczył na prawo lub na lewo. On użyczy deszczu na twoje zboże,
którym obsiejesz rolę, a chleb z urodzajów gleby będzie soczysty i
pożywny. Twoja trzoda będzie się pasła w owym czasie na rozległych
łąkach. Woły i osły obrabiające rolę żreć będą paszę dobrze
przyprawioną, która została przewiana opałką i siedlaczką. Przyjdzie
do tego, iż po wszystkich wysokich górach i po wszystkich wzniesionych
pagórkach znajdą się strumienie płynących wód na czas wielkiej rzezi,
gdy upadną warownie. Wówczas światło księżyca będzie jak światło
słoneczne, a światło słońca stanie się siedmiokrotne, jakby światło
siedmiu dni - w dniu, gdy Pan opatrzy rany swego ludu i uleczy jego sińce
po razach.
(Ps 147,1-2.3-4.5-6)
REFREN: Szczęśliwi wszyscy, co ufają Panu
Chwalcie Pana, bo dobrze jest śpiewać psalmy Bogu,
słodko jest Go wychwalać.
Pan buduje Jeruzalem,
gromadzi rozproszonych z Izraela.
On leczy złamanych na duchu
i przewiązuje im rany.
On liczy wszystkie gwiazdy
i każdej nadaje imię.
Nasz Pan jest wielki i potężny,
a Jego mądrość niewypowiedziana.
Pan dźwiga pokornych,
karki grzeszników zgina do ziemi.
(Iz 33,22)
Pan naszym sędzią, Pan naszym prawodawcą, Pan naszym królem, On nas
zbawi.
(Mt 9,35-10,1.6-8)
Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych
synagogach, głosił Ewangelię królestwa i leczył wszystkie choroby i
wszystkie słabości. A widząc tłumy ludzi, litował się nad nimi, bo
byli znękani i porzuceni, jak owce nie mające pasterza. Wtedy rzekł do
swych uczniów: żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście
Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Wtedy przywołał
do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami
nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie
słabości. Tych to Dwunastu wysłał Jezus, dając im następujące
wskazania: Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta
samarytańskiego! Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu
Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie.
Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych,
wypędzajcie złe duchy! Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie!