Miejcie nadzieję

W kontekście poprzedniego wpisu (Do połowy pusta czy do polowy pełna?) w mojej pamięci zaczęła grać stara melodia. Dedykuję ją tym, którym jest ciężko, trudno, beznadziejnie. Którzy wątpią, załamują ręce, płaczą. Każdego dnia jest szansa na zmianę; na przekroczenie własnego rubikonu.

YouTube, Jacek Wójcicki, Miejcie nadzieję

Słowa: Adam Ansyk. Muzyka: Zbigniew Preisner. Śpiew: Jacek Wójcicki.

Miejcie nadzieję!... Nie tę lichą, marną 

Co rdzeń spróchniały w wątły kwiat ubiera, 

Lecz tę niezłomną, która tkwi jak ziarno 

Przyszłych poświęceń w duszy bohatera. 

Miejcie odwagę!... Nie tę jednodniową, 

Co w rozpaczliwym przedsięwzięciu pryska, 

Lecz tę, co wiecznie z podniesioną głową 

Nie da się zepchnąć ze swego stanowiska.

Miejcie odwagę... Nie tę tchnącą szałem, 

która na oślep leci bez oręża, 

Lecz tę, co sama niezdobytym wałem 

Przeciwne losy stałością zwycięża. 

Przestańmy własną pieścić się boleścią, 

Przestańmy ciągłym lamentem się poić: 

Kochać się w skargach jest rzeczą niewieścią, 

Mężom przystało w milczeniu się zbroić... 

Lecz nie przestajmy czcić świętości swoje 

I przechowywać ideałów czystość; 

Do nas należy dać im moc i zbroję, 

By z kraju marzeń przeszły w rzeczywistość