Blog o codzienności. O historiach prawdziwych, zaobserwowanych, naszych. O sprawach ważnych, koniecznych i tych mniej istotnych. O drobiazgach tkających życie, radości z rzeczy małych, ufności nie zawsze łatwej. O pięknie, sile marzeń i zwyczajności dnia. Poszukiwaniach, pytaniach i odnajdywaniach. O sercu kobiety... Jest mi niezmiernie miło gościć Cię tutaj. Usiądź wygodnie, poczuj się dobrze, jak u siebie. Kawy czy herbaty?

niedziela, 6 grudnia 2015

Słowo Boże na niedzielę - 06.12.2015

Dziś Słowo Boże z opóźnieniem. Wybaczcie, ale to z powodu dzisiejszego dnia. Naśladując św. Mikołaja musiałam dotrzeć do oczekujących na niespodzianki pociech. I tak zeszło. Nadrabiam braki czym prędzej. I życzę Wam (nam), by Słowo Boże prowadziło nas po ścieżkach naszego życia.

Ba 5,1-9: Złóż, Jeruzalem, szatę smutku i utrapienia swego, a przywdziej wspaniałe szaty chwały, dane ci na zawsze przez Pana. Oblecz się płaszczem sprawiedliwości, pochodzącej od Boga, włóż na głowę swą koronę chwały Przedwiecznego! Albowiem Bóg chce pokazać wspaniałość twoją wszystkiemu, co jest pod niebem. Imię twe u Boga na wieki będzie nazwane: Pokój sprawiedliwości i chwała pobożności! Podnieś się, Jeruzalem! Stań na miejscu wysokim, spojrzyj na Wschód, zobacz twe dzieci, zgromadzone na słowo Świętego od wschodu słońca aż do zachodu, rozradowane, że Bóg o nich pamiętał. Wyszli od ciebie pieszo, pędzeni przez wrogów, a Bóg przyprowadzi ich niesionych z chwałą, jakby na tronie królewskim. Albowiem postanowił Bóg zniżyć każdą górę wysoką, pagórki odwieczne, doły zasypać do zrównania z ziemią, aby bezpiecznie mógł kroczyć Izrael w chwale Pana. Na rozkaz Pana lasy i drzewa pachnące ocieniać będą Izraela. Z radością bowiem poprowadzi Bóg Izraela do światła swej chwały z właściwą sobie sprawiedliwością i miłosierdziem.


Ps 126,1-6:
REFREN: Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla nas

Gdy Pan odmienił los Syjonu,
wydawało się nam, że śnimy.
Usta nasze były pełne śmiechu,
a język śpiewał z radości.

Mówiono wtedy między poganami:
"Wielkie rzeczy im Pan uczynił".
Odmień znowu nasz los, Panie,
jak odmieniasz strumienie na Południu.

Ci, którzy we łzach sieją,
żąć będą w radości.
Idą i płaczą niosąc ziarno na zasiew,
Lecz powrócą z radością niosąc swoje snopy.

Flp 1,4-6.8-11:
Zawsze w każdej modlitwie, zanoszę prośbę za was wszystkich - z powodu
waszego udziału w [szerzeniu] Ewangelii od pierwszego dnia aż do chwili
obecnej. Mam właśnie ufność, że Ten, który zapoczątkował w was
dobre dzieło, dokończy go do dnia Chrystusa Jezusa. Albowiem Bóg jest mi
świadkiem, jak gorąco tęsknię za wami wszystkimi [ożywiony]
miłością Chrystusa Jezusa. A modlę się o to, aby miłość wasza
doskonaliła się coraz bardziej i bardziej w głębszym poznaniu i
wszelkim wyczuciu dla oceny tego, co lepsze, abyście byli czyści i bez
zarzutu na dzień Chrystusa, napełnieni plonem sprawiedliwości, [nabytym]
przez Jezusa Chrystusa ku chwale i czci Boga.

Łk 3,4.6:
Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego! wszyscy ludzie
ujrzą zbawienie Boże.

Łk 3,1-6:
Było to w piętnastym roku rządów Tyberiusza Cezara. Gdy Poncjusz Piłat
był namiestnikiem Judei, Herod tetrarchą Galilei, brat jego Filip
tetrarchą Iturei i kraju Trachonu, Lizaniasz tetrarchą Abileny; za
najwyższych kapłanów Annasza i Kajfasza skierowane zostało słowo Boże
do Jana, syna Zachariasza, na pustyni. Obchodził więc całą okolicę nad
Jordanem i głosił chrzest nawrócenia dla odpuszczenia grzechów, jak
jest napisane w księdze mów proroka Izajasza: Głos wołającego na
pustyni: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego! Każda
dolina niech będzie wypełniona, każda góra i pagórek zrównane, drogi
kręte niech się staną prostymi, a wyboiste drogami gładkimi! I wszyscy

ludzie ujrzą zbawienie Boże.

8 komentarzy:

  1. Poniedziałek, 7 grudnia 2015

    Wspomnienie św. Ambrożego, biskupa i doktora Kościoła

    (Iz 35,1-10)
    Niech się rozweselą pustynia i spieczona ziemia, niech się raduje step i
    niech rozkwitnie! Niech wyda kwiaty jak lilie polne, niech się rozraduje,
    skacząc i wykrzykując z uciechy. Chwałą Libanu ją obdarzono, ozdobą
    Karmelu i Saronu. Oni zobaczą chwałę Pana, wspaniałość naszego Boga.
    Pokrzepcie ręce osłabłe, wzmocnijcie kolana omdlałe! Powiedzcie
    małodusznym: Odwagi! Nie bójcie się! Oto wasz Bóg, oto - pomsta;
    przychodzi Boża odpłata; On sam przychodzi, by zbawić was. Wtedy
    przejrzą oczy niewidomych i uszy głuchych się otworzą. Wtedy chromy
    wyskoczy jak jeleń i język niemych wesoło krzyknie. Bo trysną zdroje
    wód na pustyni i strumienie na stepie; spieczona ziemia zmieni się w
    pojezierze, spragniony kraj w krynice wód; badyle w kryjówkach, gdzie
    legały szakale na trzcinę z sitowiem. Będzie tam droga czysta, którą
    nazwą Drogą Świętą. Nie przejdzie nią nieczysty, gdy odbywa podróż,
    i głupi nie będą się tam wałęsać. Nie będzie tam lwa, ni zwierz
    najdzikszy nie wstąpi na nią ani się tam znajdzie, ale tamtędy pójdą
    wyzwoleni. Odkupieni przez Pana powrócą, przybędą na Syjon z radosnym
    śpiewem, ze szczęściem wiecznym na twarzach: osiągną radość i
    szczęście, ustąpi smutek i wzdychanie.

    (Ps 85,9-14)
    REFREN: Oto Bóg przyjdzie, ażeby nas zbawić

    Będę słuchał tego, co mówi Pan Bóg:
    Oto ogłasza pokój ludowi i świętym swoim.
    Zaprawdę bliskie jest Jego zbawienie dla tych,
    którzy się Go boją,
    i chwała zamieszka w naszej ziemi.

    Spotkają się ze sobą łaska i wierność,
    ucałują się sprawiedliwość i pokój.
    Wierność z ziemi wyrośnie,
    a sprawiedliwość spojrzy z nieba.

    Pan sam obdarzy szczęściem,
    a nasza ziemia wyda swój owoc.
    Przed Nim kroczyć będzie sprawiedliwość,
    a śladami Jego kroków zbawienie.

    Oto przyjdzie Król, Pan ziemi, i zdejmie z nas jarzmo niewoli.

    (Łk 5,17-26)
    Pewnego dnia, gdy Jezus nauczał, siedzieli przy tym faryzeusze i uczeni w
    Prawie, którzy przyszli ze wszystkich miejscowości Galilei, Judei i
    Jerozolimy. A była w Nim moc Pańska, że mógł uzdrawiać. Wtem jacyś
    ludzie niosąc na łożu człowieka, który był sparaliżowany, starali
    się go wnieść i położyć przed Nim. Nie mogąc z powodu tłumu w
    żaden sposób go przynieść, wyszli na płaski dach i przez powałę
    spuścili go wraz z łożem w sam środek przed Jezusa. On widząc ich
    wiarę rzekł: Człowieku, odpuszczają ci się twoje grzechy. Na to uczeni
    w Piśmie i faryzeusze poczęli się zastanawiać i mówić. Któż On
    jest, że śmie mówić bluźnierstwa? Któż może odpuszczać grzechy
    prócz samego Boga? Lecz Jezus przejrzał ich myśli i rzekł do nich: Co
    za myśli nurtują w sercach waszych? Cóż jest łatwiej powiedzieć:
    Odpuszczają ci się twoje grzechy, czy powiedzieć: Wstań i chodź? Lecz
    abyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania
    grzechów - rzekł do sparaliżowanego: Mówię ci, wstań, weź swoje
    łoże i idź do domu! I natychmiast wstał wobec nich, wziął łoże, na
    którym leżał, i poszedł do domu, wielbiąc Boga. Wtedy zdumienie
    ogarnęło wszystkich; wielbili Boga i pełni bojaźni mówili: przedziwne
    rzeczy widzieliśmy dzisiaj.

    OdpowiedzUsuń
  2. Panie dziękuję za to, że wciąż mówisz"wstań i chodź" Ewa

    OdpowiedzUsuń
  3. Wtorek, 8 grudnia 2015

    Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny

    (Rdz 3,9-15.20)
    Gdy Adam zjadł owoc z drzewa zakazanego, Pan Bóg zawołał na biego i
    zapytał go: Gdzie jesteś? On odpowiedział: Usłyszałem Twój głos w
    ogrodzie, przestraszyłem się, bo jestem nagi, i ukryłem się. Rzekł
    Bóg: Któż ci powiedział, że jesteś nagi? Czy może zjadłeś z
    drzewa, z którego ci zakazałem jeść? Mężczyzna odpowiedział:
    Niewiasta, którą postawiłeś przy mnie, dała mi owoc z tego drzewa i
    zjadłem. Wtedy Pan Bóg rzekł do niewiasty: Dlaczego to uczyniłaś?
    Niewiasta odpowiedziała: Wąż mnie zwiódł i zjadłam. Wtedy Pan Bóg
    rzekł do węża: Ponieważ to uczyniłeś, bądź przeklęty wśród
    wszystkich zwierząt domowych i polnych; na brzuchu będziesz się
    czołgał i proch będziesz jadł po wszystkie dni twego istnienia.
    Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo
    twoje a potomstwo jej: ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu
    piętę.

    (Ps 98,1-4)
    REFREN: Śpiewajcie Panu, bo uczynił cuda

    Śpiewajcie Panu pieśń nową,
    albowiem uczynił cuda.
    Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica
    i święte ramię Jego.

    Pan okazał swoje zbawienie,
    na oczach pogan objawił swoją sprawiedliwość.
    Wspomniał na dobroć i na wierność swoją
    dla domu Izraela.

    Ujrzały wszystkie krańce ziemi
    zbawienie Boga naszego.
    Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio,
    cieszcie się, weselcie i grajcie.

    (Ef 1,3-6.11-12)
    Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa;
    który napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym na wyżynach
    niebieskich - w Chrystusie. W Nim bowiem wybrał nas przez założeniem
    świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. Z
    miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów przez Jezusa
    Chrystusa, według postanowienia swej woli, ku chwale majestatu swej
    łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym. W Nim dostąpiliśmy udziału
    my również, z góry przeznaczeni zamiarem Tego, który dokonuje
    wszystkiego zgodnie z zamysłem swej woli po to, byśmy istnieli ku chwale
    Jego majestatu - my, którzyśmy już przedtem nadzieję złożyli w
    Chrystusie.

    (Łk 1,28)
    Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między
    niewiastami.

    (Łk 1,26-38)
    Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do
    Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy
    było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: Bądź pozdrowiona,
    pełna łaski, Pan z Tobą, . Ona zmieszała się na te słowa i
    rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do
    Niej: Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto
    poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki
    i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca,
    Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie
    będzie końca. Na to Maryja rzekła do anioła: Jakże się to stanie,
    skoro nie znam męża? Anioł Jej odpowiedział: Duch Święty zstąpi na
    Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się
    narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja,
    Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu
    ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic
    niemożliwego. Na to rzekła Maryja: Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi
    się stanie według twego słowa! Wtedy odszedł od Niej anioł.

    Komentarz

    OdpowiedzUsuń
  4. Środa, 9 grudnia 2015

    (Iz 40,25-31)
    Z kimże byście mogli Mnie porównać, tak, żeby Mi dorównał? - mówi
    Święty. Podnieście oczy w górę i patrzcie: Kto stworzył te gwiazdy?
    Ten, który w szykach prowadzi ich wojsko, wszystkie je woła po imieniu.
    Spod takiej potęgi i olbrzymiej siły nikt się nie uchyli. Czemu mówisz,
    Jakubie, i ty, Izraelu, powtarzasz: Zakryta jest moja droga przed Panem i
    prawo me przed Bogiem przeoczone? Czy nie wiesz tego? Czyś nie słyszał?
    Pan - to Bóg wieczny, Stwórca krańców ziemi. On się nie męczy ani nie
    nuży, Jego mądrość jest niezgłębiona. On dodaje mocy zmęczonemu i
    pomnaża siły omdlałego. Chłopcy się męczą i nużą, chwieją się
    słabnąc młodzieńcy, lecz ci, co zaufali Panu, odzyskują siły,
    otrzymują skrzydła jak orły: biegną bez zmęczenia, bez znużenia idą.

    Ps 103,1-4.8.10)
    REFREN: Chwal i błogosław, duszo moja, Pana

    Błogosław duszo moja, Pana
    i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego.
    Błogosław duszo moja, Pana
    i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.

    On odpuszcza wszystkie twoje winy
    i uleczy wszystkie choroby,
    On twoje życie ratuje od zguby,
    obdarza cię łaską i zmiłowaniem.

    Miłosierny jest Pan i łaskawy,
    nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy.
    Nie postępuje z nami według naszych grzechów
    ani według win naszych nam nie odpłaca.

    Oto Pan przyjdzie, aby lud swój zbawić, błogosławieni, którzy są
    gotowi wyjść Mu na spotkanie.

    (Mt 11,28-30)
    Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a
    Ja was pokrzepię. Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo
    jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych.
    Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie.

    Komentarz

    Potrzebujemy odpoczynku, aby nabrać sił do pracy. Bywa jednak, że
    wypoczęci nie mamy sił do życia. Brak perspektyw, celu, a także
    porażki i niepowodzenia sprawiają, że zaczyna nam brakować nadziei.
    "Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni jesteście, a Ja was
    pokrzepię." Jezus, nasz Zbawiciel, przywraca nam siły. Zaprasza nas,
    byśmy z Eucharystii zaczerpnęli moc, która pozwoli nam żyć i stawiać
    czoło codziennym trudnościom i wyzwaniom.

    O. Jakub Kruczek OP, "Oremus" grudzień 2003, s. 47-48

    OdpowiedzUsuń
  5. Czwartek, 10 grudnia 2015

    (Iz 41,13-20)
    Ja, twój Bóg, ująłem cię za prawicę mówiąc ci: Nie lękaj się,
    przychodzę ci z pomocą. Nie bój się, robaczku Jakubie, nieboraku
    Izraelu! Ja cię wspomagam - wyrocznia Pana odkupicielem twoim - Święty
    Izraela. Oto Ja przemieniam cię w młockarskie sanie, nowe, o podwójnym
    rzędzie zębów: ty zmłócisz i wykruszysz góry, zmienisz pagórki w
    drobną sieczkę; ty je przewiejesz, a wicher je porwie i trąba powietrzna
    rozmiecie. Ty natomiast rozradujesz się w Panu, chlubić się będziesz w
    Świętym Izraela. Nędzni i biedni szukają wody, i nie ma! Ich język
    wysechł już z pragnienia. Ja, Pan, wysłucham ich, nie opuszczę ich Ja,
    Bóg Izraela. Każę wytrysnąć strumieniom na nagich wzgórzach i
    źródłom wód pośrodku nizin. Zamienię pustynię na pojezierze, a
    wyschniętą ziemię na wodotryski. Na pustyni zasadzę cedry, akacje,
    mirty i oliwki; rozkrzewię na pustkowiu cyprysy, wiązy i bukszpan obok
    siebie. Ażeby widzieli i poznali, rozważyli i pojęli wszyscy, że ręka
    Pańska to uczyniła, że Święty Izraela tego dokonał.

    (Ps 145,1.9-13)
    REFREN: Pan jest łagodny i bardzo łaskawy

    Będę Ciebie wielbił, Boże mój i Królu,
    i sławił Twoje imię przez wszystkie wieki.
    Pan jest dobry dla wszystkich,
    a Jego miłosierdzie nad wszystkim, co stworzył.

    Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła
    i niech Cię błogosławią Twoi święci.
    Niech mówią o chwale Twojego królestwa
    i niech głoszą Twoją potęgę.

    Aby synom ludzkim oznajmić Twoją potęgę
    i wspaniałość chwały Twojego królestwa.
    Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków,
    przez wszystkie pokolenia Twoje panowanie.

    (Iz 45,8)
    Niebiosa, spuśćcie sprawiedliwego jak rosę, niech jak deszcz spłynie z
    obłoków, niech się otworzy ziemia, i zrodzi Zbawiciela.

    (Mt 11,11-15)
    Jezus powiedział do tłumów: Zaprawdę, powiadam wam: Między narodzonymi
    z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela. Lecz najmniejszy w
    królestwie niebieskim większy jest niż on. A od czasu Jana Chrzciciela
    aż dotąd królestwo niebieskie doznaje gwałtu i ludzie gwałtowni
    zdobywają je. Wszyscy bowiem Prorocy i Prawo prorokowali aż do Jana. A
    jeśli chcecie przyjąć, to on jest Eliaszem, który ma przyjść. Kto ma
    uszy, niechaj słucha!

    Komentarz

    Pan jest blisko, Jego królestwo nadchodzi. Jest ono darem dla wszystkich,
    jednak to "ludzie gwałtowni zdobywają je". Aby wejść w Jego
    bramy, potrzebny jest nasz wysiłek - wybór i zaangażowanie, zmaganie ze
    słabościami i grzechem. Królestwo Boże już jest pośród nas, lecz
    wciąż jeszcze nie w pełni się objawiło, dlatego potrzebna jest walka o
    wiarę w swoim sercu. W tym wysiłku nie jesteśmy zdani na siebie, gdyż
    Boża łaska nieustannie nas uprzedza i towarzyszy nam w zmaganiach.

    O. Jakub Kruczek OP, "Oremus" grudzień 2003, s. 50-51

    OdpowiedzUsuń
  6. Piątek, 11 grudnia 2015

    (Iz 48,17-19)
    Tak mówi Pan, twój Odkupiciel, Święty Izraela: Jam jest Pan, twój
    Bóg, pouczający cię o tym, co pożyteczne, kierujący tobą na drodze,
    którą kroczysz. O gdybyś zważał na me przykazania, stałby się twój
    pokój jak rzeka, a sprawiedliwość twoja jak morskie fale. Twoje
    potomstwo byłoby jak piasek, i jak jego ziarnka twoje latorośle. Nigdy by
    nie usunięto ani wymazano twego imienia sprzed mego oblicza!

    (Ps 1,1-4.6)
    REFREN: Dasz światło życia idącym za Tobą

    Błogosławiony człowiek,
    który nie idzie za radą występnych,
    nie wchodzi na drogę grzeszników
    i nie zasiada w gronie szyderców.
    Lecz w prawie Pańskim upodobał sobie
    i rozmyśla nad nim dniem i nocą.

    On jest jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą,
    które wydaje owoc w swoim czasie.
    Liście jego nie więdną,*
    a wszystko, co czyni jest udane.

    Co innego grzesznicy:
    są jak plewa, którą wiatr rozmiata.
    Albowiem znana jest Panu droga sprawiedliwych,
    a droga występnych zaginie.

    Przyjdzie Pan, Książę pokoju, wyjdźcie Mu na spotkanie.

    (Mt 11,16-19)
    Jezus powiedział do tłumów: Z kim mam porównać to pokolenie? Podobne
    jest do przebywających na rynku dzieci, które przymawiają swym
    rówieśnikom: Przygrywaliśmy wam, a nie tańczyliście; biadaliśmy, a
    wyście nie zawodzili. Przyszedł bowiem Jan: nie jadł ani nie pił, a oni
    mówią: Zły duch go opętał. Przyszedł Syn Człowieczy: je i pije. a
    oni mówią: Oto żarłok i pijak, przyjaciel celników i grzeszników. A
    jednak mądrość usprawiedliwiona jest przez swe czyny.

    Komentarz

    Czy jesteśmy przygotowani na przyjście Pana? Zajęci własnymi sprawami,
    często jesteśmy tak skoncentrowani na realizacji naszych planów, że nie
    rozpoznajemy znaków czasu. Pan oczekuje nas w świecie rzeczywistym.
    Przychodzi każdego dnia - w ludziach, których spotykamy, w wydarzeniach
    życia, w modlitwie i Eucharystii. Wszystko to ma być dla nas okazją do
    zbliżenia się do Niego, a tym samym przygotowaniem do najważniejszego i
    ostatecznego spotkania z Nim twarzą w twarz. Trzeba tylko otworzyć oczy i
    uszy, aby zmysłem wiary dostrzec Jego obecność i działanie.

    O. Jakub Kruczek OP, "Oremus" grudzień 2003, s. 54

    OdpowiedzUsuń
  7. Sobota, 12 grudnia 2015

    (Syr 48,1-4.9-11)
    Powstał Eliasz, prorok jak ogień, a słowo jego płonęło jak pochodnia.
    On głód na nich sprowadził, a swoją gorliwością zmniejszył ich
    liczbę. Słowem Pańskim zamknął niebo, z niego również trzy razy
    sprowadził ogień. Jakże wsławiony jesteś, Eliaszu, przez swoje cuda i
    któż się może pochwalić, że tobie jest równy? Ty, który zostałeś
    wzięty w skłębionym płomieniu, na wozie, o koniach ognistych. O tobie
    napisano, żeś zachowany na czasy stosowne, by uśmierzyć gniew przed
    pomstą, by zwrócić serce ojca do syna, i pokolenia Jakuba odnowić.
    Szczęśliwi, którzy cię widzieli, i ci, którzy w miłości posnęli,
    albowiem i my na pewno żyć będziemy.

    (Ps 80,2-3.15-16.18-19)
    REFREN: Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie

    Usłysz, Pasterzu Izraela,
    Ty, który zasiadasz nad cherubinami.
    Zbudź swą potęgę
    i przyjdź nam z pomocą.

    Powróć, Boże Zastępów,
    wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl.
    I chroń to, co zasadziła Twoja prawica,
    latorośl, którą umocniłeś dla siebie.

    Wyciągnij rękę nad mężem Twojej prawicy,
    nad synem człowieczym,
    którego umocniłeś w swej służbie.
    Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie,
    daj nam nowe życie, a będziemy Cię chwalili.

    (Łk 3,4.6)
    Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego; wszyscy ludzie
    ujrzą zbawienie Boże.

    (Mt 17,10-13)
    Kiedy schodzili z góry, uczniowie zapytali Jezusa: Czemu uczeni w Piśmie
    twierdzą, że najpierw musi przyjść Eliasz? On odparł: Eliasz istotnie
    przyjdzie i naprawi wszystko. Lecz powiadam wam: Eliasz już przyszedł, a
    nie poznali go i postąpili z nim tak, jak chcieli. Tak i Syn Człowieczy
    będzie od nich cierpiał. Wtedy uczniowie zrozumieli, że mówił im o
    Janie Chrzcicielu.

    Komentarz

    Eliasz i Jan Chrzciciel jako prorocy przygotowywali ludzkie serca na
    przyjęcie Boga. Jego przyjście rozprasza w nas "ciemności
    grzechu", które przesłaniają nam prawdę, że jesteśmy
    "dziećmi światłości". Gdy rzeczywiście, a nie tylko
    formalnie zaprosimy Boga, aby z nami zamieszkał, grzech już nie będzie
    mógł tak łatwo obezwładnić naszej woli, ani kierować naszych
    pragnień ku temu, co złe. Dlatego gdy szczerze chcemy juz nigdy nie
    odwrócić się od Niego, "na pewno żyć będziemy".

    Paweł Bieliński, "Oremus" grudzień 2001, s. 59

    OdpowiedzUsuń
  8. Niedziela, 13 grudnia 2015

    III niedziela Adwentu

    (So 3,14-18a)
    Wyśpiewuj, Córo Syjońska! Podnieś radosny okrzyk, Izraelu! Ciesz się i
    wesel z całego serca, Córo Jeruzalem! Oddalił Pan wyroki na ciebie,
    usunął twego nieprzyjaciela: król Izraela, Pan, jest pośród ciebie,
    nie będziesz już bała się złego. Owego dnia powiedzą Jerozolimie: Nie
    bój się, Syjonie! Niech nie słabną twe ręce! Pan, twój Bóg jest
    pośród ciebie, Mocarz - On zbawi, uniesie się weselem nad tobą, odnowi
    swą miłość, wzniesie okrzyk radości, (jak w dniu uroczystego
    święta).

    (Ps: Iz 12,2-6)
    REFREN: Głośmy z weselem, Bóg jest między nami.

    Oto Bóg jest moim zbawieniem,
    będę miał ufność i bać się nie będę.
    Bo Pan jest moją mocą i pieśnią,
    On stał się dla mnie zbawieniem.

    Wy zaś z weselem czerpać będziecie wodę
    ze zdrojów zbawienia.
    Chwalcie Pana, wzywajcie Jego imienia,
    dajcie poznać Jego dzieła między narodami,
    przypominajcie, że wspaniałe jest imię Jego.

    Śpiewajcie Panu, bo uczynił wzniosłe rzeczy,
    niech to będzie wiadome po całej ziemi.
    Wznoś okrzyki i wołaj z radości, mieszkanko Syjonu,
    bo wielki jest pośród ciebie, Święty Izraela.

    (Flp 4,4-7)
    Radujcie się zawsze w Panu; jeszcze raz powtarzam: radujcie się! Niech
    będzie znana wszystkim ludziom wasza wyrozumiała łagodność: Pan jest
    blisko! O nic się już zbytnio nie troskajcie, ale w każdej sprawie wasze
    prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem! A
    pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych
    serc i myśli w Chrystusie Jezusie.

    (Iz 61,1)
    Duch Pana Boga nade mną, posłał mnie głosić dobrą nowinę ubogim.

    (Łk 3,10-18)
    Pytały go tłumy: Cóż więc mamy czynić? On im odpowiadał: Kto ma dwie
    suknie, niech [jedną] da temu, który nie ma; a kto ma żywność, niech
    tak samo czyni. Przychodzili także celnicy, żeby przyjąć chrzest, i
    pytali go: Nauczycielu, co mamy czynić? On im odpowiadał: Nie pobierajcie
    nic więcej ponad to, ile wam wyznaczono. Pytali go też i żołnierze: A
    my, co mamy czynić? On im odpowiadał: Nad nikim się nie znęcajcie i
    nikogo nie uciskajcie, lecz poprzestawajcie na swoim żołdzie. Gdy więc
    lud oczekiwał z napięciem i wszyscy snuli domysły w sercach co do Jana,
    czy nie jest Mesjaszem, on tak przemówił do wszystkich: Ja was chrzczę
    wodą; lecz idzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien
    rozwiązać rzemyka u sandałów. On chrzcić was będzie Duchem Świętym
    i ogniem. Ma On wiejadło w ręku dla oczyszczenia swego omłotu: pszenicę
    zbierze do spichlerza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym. Wiele też
    innych napomnień dawał ludowi i głosił dobrą nowinę.

    OdpowiedzUsuń