Blog o codzienności. O historiach prawdziwych, zaobserwowanych, naszych. O sprawach ważnych, koniecznych i tych mniej istotnych. O drobiazgach tkających życie, radości z rzeczy małych, ufności nie zawsze łatwej. O pięknie, sile marzeń i zwyczajności dnia. Poszukiwaniach, pytaniach i odnajdywaniach. O sercu kobiety... Jest mi niezmiernie miło gościć Cię tutaj. Usiądź wygodnie, poczuj się dobrze, jak u siebie. Kawy czy herbaty?

niedziela, 29 listopada 2015

Słowo Boże na niedzielę - 29.11.2015

I niedziela Adwentu.
Kiedy czytam Słowo Boże na dany dzień roku liturgicznego, zastanawiam się co Pan Bóg chce powiedzieć konkretnie do mnie. Słowo kierowane do całego świata i do każdego człowieka na świecie,zawiera także bardzo osobiste i bardzo indywidualne przesłanie Boga do mnie - podpowiedź, umocnienie, napomnienie. Słowo Boga. Nigdy nie przychodzi za późno i nigdy nie jest dane przypadkiem; zawsze jest na na czas i zawsze a'propos zaistniałej sytuacji. Słowo Boga. Co dzisiaj słyszę? - "Daj mi poznać, Twoje drogi, Panie, naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami. Prowadź mnie w prawdzie według Twych pouczeń, Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję" (z Psalmu 25). A zatem najbliższy tydzień to dla mnie szczególny czas rozeznawania Bożego pragnienia względem mnie, ale także mojego aktu zawierzania się Temu, który jest moją nadzieją. Tak rozpoczynam tegoroczny Adwent - czas wielkiego oczekiwania. A Ty? Jakie masz doświadczenie Słowa Bożego w Twoim życiu? Jak Ciebie ono prowadzi, napomina, umacnia? Jeśli możesz, jeśli chcesz - napisz...

Jr 33,14-16: „Pan mówi: „Oto nadchodzą dni, kiedy wypełnię pomyślną zapowiedź, jaką obwieściłem domowi izraelskiemu i domowi judzkiemu. W owych dniach i w owym czasie wzbudzę Dawidowi potomka sprawiedliwego; będzie on wymierzał prawo i sprawiedliwość na ziemi. W owych dniach Juda dostąpi zbawienia, a Jerozolima będzie mieszkała bezpiecznie. To zaś jest imię, którym ją będą nazywać: »Pan naszą sprawiedliwością«”.

Ps 25,4bc-5ab,8-9,10 i 14:

Daj mi poznać, Twoje drogi, Panie,
naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami. 
Prowadź mnie w prawdzie według Twych pouczeń,
Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję.

Dobry jest Pan i prawy,
dlatego wskazuje drogę grzesznikom. 
Pomaga pokornym czynić dobrze,
pokornych uczy dróg swoich. 

Wszystkie ścieżki Pana są pewne i pełne łaski
dla strzegących Jego praw i przymierza. 
Bóg powierza swe zamiary tym, którzy się Go boją,
i objawia im swoje przymierze.


1 Tes 3,12-4,2: „Pan niech pomnoży liczbę waszą i niech spotęguje waszą wzajemną miłość dla wszystkich, jaką i my mamy dla was; aby serca wasze utwierdzone zostały jako nienaganne w świętości wobec Boga, Ojca naszego, na przyjście Pana naszego Jezusa wraz ze wszystkimi Jego świętymi. A na koniec, bracia, prosimy i zaklinamy was w Panu Jezusie: według tego, coście od nas przejęli w sprawie sposobu postępowania i podobania się Bogu i jak już postępujecie, stawajcie się coraz doskonalszymi! Wiecie przecież, jakie nakazy daliśmy wam przez Pana Jezusa”.


Łk 21,25-28.34-36: „Jezus powiedział do swoich uczniów: „Będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga narodów bezradnych wobec szumu morza i jego nawałnicy. Ludzie mdleć będą ze strachu, w oczekiwaniu wydarzeń zagrażających ziemi. Albowiem moce niebios zostaną wstrząśnięte. Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłoku z wielką mocą i chwałą. A gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie. Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych, żeby ten dzień nie przypadł na was znienacka jak potrzask. Przyjdzie on bowiem na wszystkich, którzy mieszkają na całej ziemi. Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym”.

11 komentarzy:

  1. Przypominam, że dziś rozpoczynają się rekolekcje internetowe o. Szustaka "Jeszcze 5 minutek".

    Szczegóły:
    http://www.perlydlaswiata.blogspot.com/2015/11/jeszcze5minutek.html

    OdpowiedzUsuń
  2. Adwent jest szansą, by przebudzić się z duchowej śpiączki:

    http://wpolityce.pl/kosciol/273431-bp-wetkowski-adwent-jest-szansa-by-ponownie-przebudzic-sie-z-duchowej-spiaczki

    OdpowiedzUsuń
  3. PONIEDZIAŁEK, 29.11.2015

    PIERWSZE CZYTANIE (Rz 10,9-18)
    Wiara rodzi się ze słowa Chrystusa

    Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian.

    Jeżeli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych, osiągniesz zbawienie. Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia, a wyznawanie jej ustami - do zbawienia.
    Wszak mówi Pismo: „Żaden, kto wierzy w Niego, nie będzie zawstydzony”.
    Nie ma już różnicy między Żydem a Grekiem. Jeden jest bowiem Pan wszystkich. On to rozdziela swe bogactwa wszystkim, którzy Go wzywają. „Albowiem każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony”.
    Jakże więc mieli wzywać Tego, w którego nie uwierzyli? Jakże mieli uwierzyć w Tego, którego nie słyszeli? Jakże mieli usłyszeć, gdy im nikt nie głosił? Jakże mogliby im głosić, jeśliby nie zostali posłani? Jak to jest napisane: „Jak piękne stopy tych, którzy zwiastują dobrą nowinę”.
    Ale nie wszyscy dali posłuch Ewangelii. Izajasz bowiem mówi: „Panie, któż uwierzył temu, co od nas posłyszał?” Przeto wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa.
    Pytam więc: Czy może nie słyszeli? Ależ tak: „Po całej ziemi rozszedł się ich głos, aż na krańce świata ich słowa”.

    Oto słowo Boże.

    W kościołach, w których obchodzi się uroczystość powyższe pierwsze czytanie (Rz 10,9-18) staje się drugim, a za pierwsze czytanie służy poniższe (Iz 49, 1-6). W innych kościołach, gdzie obchodzi się tylko święto odczytujemy jedno czytanie (powyższe - Rz 10,9-18), a poniższe opuszczamy.

    PIERWSZE CZYTANIE (Iz 49,1-6)
    Ustanowię Cię światłością dla pogan

    Czytanie z Księgi proroka Izajasza.

    Wyspy, posłuchajcie Mnie! Ludy najdalsze, uważajcie! Powołał Mnie Pan już z łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię. Ostrym mieczem uczynił me usta, w cieniu swej ręki Mnie ukrył. Uczynił ze mnie strzałę zaostrzoną, utaił mnie w swoim kołczanie. I rzekł mi: „Tyś Sługą moim, Izraelu, w tobie się rozsławię”.
    Ja zaś mówiłem: „Próżno się trudziłem, na darmo i na nic zużyłem me siły. Lecz moje prawo jest u Pana i moja nagroda u Boga mego. Wsławiłem się w oczach Pana, Bóg mój stał się moją siłą”.
    A teraz przemówił Pan, który mnie ukształtował od urodzenia na swego Sługę, bym nawrócił do Niego Jakuba i zgromadził Mu Izraela.
    I rzekł mi: „To zbyt mało, iż jesteś Mi Sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela! Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi”.

    Oto słowo Boże.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. PSALM RESPONSORYJNY (Ps 19,2-3.4-5ab)

      Refren: Po całej ziemi ich głos się rozchodzi.

      Niebiosa głoszą chwałę Boga, *
      dzieło rąk Jego obwieszcza nieboskłon.
      Dzień opowiada dniowi, *
      noc nocy przekazuje wiadomość.

      Nie są to słowa ani nie jest to mowa, *
      których by dźwięku nie usłyszano:
      Ich głos się rozchodzi po całej ziemi, *
      ich słowa aż po krańce świata.


      ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 4,19)

      Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

      Pójdźcie za Mną,
      a uczynię was rybakami ludzi.

      Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


      EWANGELIA (Mt 4,18-22)
      Powołanie Apostołów

      Słowa Ewangelii według świętego Mateusza.

      Gdy Jezus przechodził obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał dwóch braci, Szymona, zwanego Piotrem, i brata jego Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami.
      I rzekł do nich: „Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi”.
      Oni natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim.
      A gdy poszedł stamtąd dalej, ujrzał innych dwóch braci, Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego Jana, jak z ojcem swym Zebedeuszem naprawiali w łodzi swe sieci. Ich też powołał.
      A oni natychmiast zostawili łódź i ojca i poszli za Nim.

      Oto słowo Pańskie.

      Usuń
  4. Wtorek, 1 grudnia 2015

    (Iz 11,1-10)
    I wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści się odrośl z jego
    korzeni. I spocznie na niej Duch Pański, duch mądrości i rozumu, duch
    rady i męstwa, duch wiedzy i bojaźni Pańskiej. Upodoba sobie w bojaźni
    Pańskiej. Nie będzie sądził z pozorów ni wyrokował według pogłosek;
    raczej rozsądzi biednych sprawiedliwie i pokornym w kraju wyda słuszny
    wyrok. Rózgą swoich ust uderzy gwałtownika, tchnieniem swoich warg
    uśmierci bezbożnego. Sprawiedliwość będzie mu pasem na biodrach, a
    wierność przepasaniem lędźwi. Wtedy wilk zamieszka wraz z barankiem,
    pantera z koźlęciem razem leżeć będą, cielę i lew paść się będą
    społem i mały chłopiec będzie je poganiał. Krowa i niedźwiedzica
    przestawać będą przyjaźnie, młode ich razem będą legały. Lew też
    jak wół będzie jadał słomę. Niemowlę igrać będzie na norze kobry,
    dziecko włoży swą rękę do kryjówki żmii. Zła czynić nie będą ani
    zgubnie działać po całej świętej mej górze, bo kraj się napełni
    znajomością Pana, na kształt wód, które przepełniają morze. Owego
    dnia to się stanie: Korzeń Jessego stać będzie na znak dla narodów. Do
    niego ludy przyjdą po radę, i sławne będzie miejsce jego spoczynku.

    (Ps 72,1-2.7-8.12-13.17)
    REFREN: Pokój zakwitnie, kiedy Pan przybędzie

    Boże, przekaż Twój sąd królowi,
    a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu.
    Aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie
    i ubogimi według prawa.

    Za dni Jego zakwitnie sprawiedliwość
    i wielki pokój, aż księżyc nie zgaśnie.
    Będzie panował od morza do morza,
    od Rzeki aż po krańce ziemi.

    Wyzwoli bowiem biedaka, który Go wzywa,
    i ubogiego, co nie ma opieki.
    Zmiłuje się nad biednym i ubogim,
    nędzarza ocali od śmierci.

    Niech Jego imię trwa na wieki,
    jak długo świeci słońce, niech trwa Jego imię.
    Niech Jego imieniem wzajemnie się błogosławią,
    niech wszystkie narody ziemi życzą Mu szczęścia.

    Oto nasz Pan przyjdzie z mocą i oświeci oczy sług swoich.

    (Łk 10,21-24)
    W tej właśnie chwili Jezus rozradował się w Duchu Świętym i rzekł:
    Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed
    mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż
    takie było Twoje upodobanie. Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też
    nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten,
    komu Syn zechce objawić. Potem zwrócił się do samych uczniów i rzekł:
    Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie. Bo powiadam wam: Wielu
    proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli,
    i usłyszeć, co słyszycie, a nie usłyszeli.

    Komentarz

    Na naszych oczach spoczywa zasłona, która nie pozwala nam widzieć
    rzeczywistości takiej, jaką jest. Brak wiary, grzech i lęk sprawiają,
    że nie dostrzegamy dobra, piękna i prawdy. Wydaje nam się, że Boga nie
    ma, a jeśli jest, to nie interesuje się naszym życiem. Pan Jezus
    przychodzi, aby zdjąć zasłonę z naszych oczu. Do Niego dzisiaj
    wołajmy: Panie, otwórz nasze oczy, abyśmy zobaczyli cuda Twojej
    miłości! Otwórz nasze uszy, abyśmy usłyszeli słowa prawdy!

    O. Jakub Kruczek OP, "Oremus" grudzień 2003, s. 12

    OdpowiedzUsuń
  5. Środa, 2 grudnia 2015

    (Iz 25,6-10a)
    W owym dniu: Pan Zastępów przygotuje dla wszystkich ludów na tej górze
    ucztę z tłustego mięsa, ucztę z wybornych win, z najpożywniejszego
    mięsa, z najwyborniejszych win. Zedrze On na tej górze zasłonę,
    zapuszczoną na twarz wszystkich ludów, i całun, który okrywał
    wszystkie narody; raz na zawsze zniszczy śmierć. Wtedy Pan Bóg otrze
    łzy z każdego oblicza, odejmie hańbę od swego ludu na całej ziemi, bo
    Pan przyrzekł. I powiedzą w owym dniu: Oto nasz Bóg, Ten, któremuśmy
    zaufali, że nas wybawi; oto Pan, w którym złożyliśmy naszą ufność:
    cieszmy się i radujmy z Jego zbawienia! Albowiem ręka Pana spocznie na
    tej górze.

    (Ps 23,1-6)
    REFREN: Po wieczne czasy zamieszkam u Pana

    Pan jest moim pasterzem,
    niczego mi nie braknie.
    Pozwala mi leżeć
    na zielonych pastwiskach.

    Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć,
    orzeźwia moją duszę.
    Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach
    przez wzgląd na swoją chwałę.

    Chociażbym przechodził przez ciemną dolinę,
    zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną.
    Kij Twój i laska pasterska
    są moją pociechą.

    Stół dla mnie zastawiasz
    na oczach mych wrogów.
    Namaszczasz mi głowę olejkiem,
    a kielich mój pełny po brzegi.

    Dobroć i łaska pójdą w ślad za mną
    przez wszystkie dni życia
    i zamieszkam w domu Pana
    po najdłuższe czasy.

    Oto Pan przyjdzie, aby lud swój zbawić, błogosławieni, którzy są
    gotowi wyjść Mu na spotkanie.

    (Mt 15,29-37)
    Jezus przyszedł nad Jezioro Galilejskie. Wszedł na górę i tam
    siedział. I przyszły do Niego wielkie tłumy, mając z sobą chromych,
    ułomnych, niewidomych, niemych i wielu innych, i położyli ich u nóg
    Jego, a On ich uzdrowił. Tłumy zdumiewały się widząc, że niemi
    mówią, ułomni są zdrowi, chromi chodzą, niewidomi widzą. I wielbiły
    Boga Izraela. Lecz Jezus przywołał swoich uczniów i rzekł: Żal Mi tego
    tłumu! Już trzy dni trwają przy Mnie, a nie mają co jeść. Nie chcę
    ich puścić zgłodniałych, żeby kto nie zasłabł w drodze. Na to rzekli
    Mu uczniowie: Skąd tu na pustkowiu weźmiemy tyle chleba żeby nakarmić
    takie mnóstwo? Jezus zapytał ich: Ile macie chlebów? Odpowiedzieli:
    Siedem i parę rybek. Polecił ludowi usiąść na ziemi; wziął siedem
    chlebów i ryby, i odmówiwszy dziękczynienie, połamał, dawał uczniom,
    uczniowie zaś tłumom. Jedli wszyscy do sytości, a pozostałych ułomków
    zebrano jeszcze siedem pełnych koszów.

    Komentarz

    Gdy Bóg jest naszym pasterzem, niczego nam nie brakuje. Tylko czy
    rzeczywiście nim jest? Czy słuchamy Jego głosu? Czy idziemy za Nim,
    dokądkolwiek nas prowadzi? On chce, abyśmy "po wieczne czasy"
    zamieszkali w Jego domu. Już teraz pragnie nas w nim ugościć, karmiąc
    nas swoim Ciałem i pojąc swoją Krwią - nie wyczerpującym się nigdy
    źródłem życia wiecznego. Już teraz więc dokonuje się dzieło naszego
    zbawienia. Czy to dostrzegamy?

    Paweł Bieliński, "Oremus" grudzień 2001, s. 18

    OdpowiedzUsuń
  6. Czwartek, 3 grudnia 2015

    Wspomnienie św. Franciszka Ksawerego, prezbitera

    (Iz 26-1-6)
    W ów dzień śpiewać będą tę pieśń w Ziemi Judzkiej: Miasto mamy
    potężne; On jako środek ocalenia sprawił mury i przedmurze. Otwórzcie
    bramy! Niech wejdzie naród sprawiedliwy, dochowujący wierności; jego
    charakter stateczny Ty kształtujesz w pokoju, w pokoju, bo Tobie zaufał.
    Złóżcie nadzieję w Panu na zawsze, bo Pan jest wiekuistą Skałą! Bo
    On poniżył przebywających na szczytach, upokorzył miasto niedostępne,
    upokorzył je aż do ziemi, sprawił, że w proch runęło: podepcą je
    nogi, nogi biednych i stopy ubogich.

    (Ps 118,1.8-9.19-21.25-27)
    REFREN: Błogosławiony, idący od Pana

    Wysławiajcie Pana, bo jest dobry,
    bo łaska Jego trwa na wieki.
    Lepiej się uciec do Pana,
    niż pokładać ufność w człowieku.
    Lepiej się uciec do Pana,
    niż pokładać ufność w książętach.

    Otwórzcie mi bramy sprawiedliwości,
    wejdę przez nie i podziękuję Panu.
    Oto jest brama Pana,
    przez nią wejdą sprawiedliwi.
    Dziękuję Tobie, żeś mnie wysłuchał
    i stałeś się moim Zbawcą.

    O Panie, Ty nas wybaw,
    o Panie, daj nam pomyślność.
    Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie,
    błogosławimy was z Pańskiego domu.
    Pan jest Bogiem
    i daje nam światło.

    (Iz 55,6)
    Szukajcie Pana, gdy się pozwala znaleźć, wzywajcie Go, dopóki jest
    blisko!

    (Mt 7,21.24-27)
    Jezus powiedział do swoich uczniów: Nie każdy, który Mi mówi: Panie,
    Panie!, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę
    mojego Ojca, który jest w niebie. Każdego więc, kto tych słów moich
    słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który
    dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały
    się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był
    utwierdzony. Każdego zaś, kto tych słów moich słucha, a nie wypełnia
    ich, można porównać z człowiekiem nierozsądnym, który dom swój
    zbudował na piasku. Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry
    i rzuciły się na ten dom. I runął, a upadek jego był wielki.

    Komentarz

    Św. Franciszek Ksawery (1506-1552), pochodzący z kraju Basków kapłan i
    misjonarz, kierował się w swojej posłudze przeświadczeniem, że wielu
    ludzi na świecie potrzebuje otwarcia oczu na światło Boże. Wrażliwy
    wewnętrznie na pragnienia Chrystusa, rozpalił się gorliwością
    szerzenia wiary. Apostołował w Indiach, Japonii oraz Chinach,
    przyciągając do "światła Ewangelii liczne narody". Zgodnie ze
    słowami dzisiejszej modlitwy po Komunii, to Eucharystia zapaliła w nim
    ogień tej szalonej miłości, który pragnie trawić również nasze
    serca.

    Ks. Mariusz Jedliczka, "Oremus" grudzień 2004, s. 26

    OdpowiedzUsuń
  7. Dziękuję Tobie, żeś mnie wysłuchał
    i stałeś się moim Zbawcą. Ewa

    OdpowiedzUsuń
  8. Piątek. Dzień powszedni albo wspomnienie św. Barbary, dziewicy i męczennicy albo wspomnienie św. Jana Damasceńskiego, prezbitera i doktora Kościoła.
    Iz 29, 17-24; Ps 27 (26), 1. 4. 13-14 (R.: por. 1a); Mt 9, 27-31;

    PIERWSZE CZYTANIE (Iz 29,17-24)
    W owym dniu oczy niewidomych będą widzieć

    Czytanie z Księgi proroka Izajasza.

    To mówi Pan Bóg:
    „Czyż nie w krótkim już czasie
    Liban zamieni się w ogród,
    a ogród za bór zostanie uznany?
    W ów dzień głusi usłyszą słowa księgi,
    a oczy niewidomych, wolne od mroku
    i od ciemności, będą widzieć.
    Pokorni wzmogą swą radość w Panu,
    i najubożsi rozweselą się w Świętym Izraela,
    bo nie stanie ciemięzcy, z szydercą koniec będzie,
    i wycięci będą wszyscy, co za złem gonią:
    którzy słowem przywodzą drugiego do grzechu,
    którzy w bramie stawiają sidła na sędziów
    i powodują odprawę sprawiedliwego z niczym.
    Dlatego tak mówi Bóg domu Jakuba,
    który odkupił Abrahama:
    «Odtąd Jakub nie będzie się rumienił
    ani oblicze jego już nie przyblednie,
    bo gdy ujrzy swe dzieci,
    dzieło mych rąk, wśród siebie,
    ogłosi imię moje jako święte.
    Wtedy czcić będą Świętego Jakubowego
    i z bojaźnią szanować Boga Izraela».
    Duchem zbłąkani poznają mądrość,
    a szemrzący zdobędą pouczenie”.

    Oto słowo Boże.


    PSALM RESPONSORYJNY (Ps 27,1,4,13-14)

    Refren: Pan moim światłem i zbawieniem moim.

    Pan moim światłem i zbawieniem moim, *
    kogo miałbym się lękać?
    Pan obrońcą mego życia, *
    przed kim miałbym czuć trwogę?

    O jedno tylko proszę Pana, o to zabiegam, +
    żebym mógł zawsze przebywać w Jego domu *
    przez wszystkie dni życia,
    Abym kosztował słodyczy Pana, *
    stale się radował Jego świątynią.

    Wierzę, że będę oglądał dobra Pana *
    w krainie żyjących.
    Oczekuj Pana, bądź mężny, *
    nabierz odwagi i oczekuj Pana.


    ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

    Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

    Oto nasz Pan przyjdzie z mocą
    i oświeci oczy sług swoich.

    Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


    EWANGELIA (Mt 9,27-31)
    Uzdrowienie niewidomych, którzy uwierzyli w Jezusa

    Słowa Ewangelii według świętego Mateusza.

    Gdy Jezus przechodził, szli za Nim dwaj niewidomi, którzy głośno wołali: „Ulituj się nad nami, Synu Dawida”.
    Gdy wszedł do domu, niewidomi przystąpili do Niego, a Jezus ich zapytał: „Wierzycie, że mogę to uczynić”?
    Oni odpowiedzieli Mu: „Tak, Panie”.
    Wtedy dotknął ich oczu, mówiąc: „Według wiary waszej niech się wam stanie”.
    I otworzyły się ich oczy, a Jezus surowo im przykazał: „Uważajcie, niech się nikt o tym nie dowie”. Oni jednak, skoro tylko wyszli, roznieśli wieść o Nim po całej tamtejszej okolicy.
    Oto słowo Pańskie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Pan moim światłem i zbawieniem moim. Ewa

      Usuń
  9. Sobota, 5 grudnia 2015

    (Iz 30,19-21.23-26)
    To mówi Pan Bóg, Święty Izraela: Zaiste, o ludu, który zamieszkujesz
    Syjon w Jerozolimie, nie będziesz gorzko płakał. Rychło okaże ci On
    łaskę na głos twojej prośby. Ledwie usłyszy, odpowie ci. Choćby ci
    dał Pan chleb ucisku i wodę utrapienia, twój Nauczyciel już nie
    odstąpi, ale oczy twoje patrzeć będą na twego Mistrza. Twoje uszy
    usłyszą słowa rozlegające się za tobą: To jest droga, idźcie nią!,
    gdybyś zboczył na prawo lub na lewo. On użyczy deszczu na twoje zboże,
    którym obsiejesz rolę, a chleb z urodzajów gleby będzie soczysty i
    pożywny. Twoja trzoda będzie się pasła w owym czasie na rozległych
    łąkach. Woły i osły obrabiające rolę żreć będą paszę dobrze
    przyprawioną, która została przewiana opałką i siedlaczką. Przyjdzie
    do tego, iż po wszystkich wysokich górach i po wszystkich wzniesionych
    pagórkach znajdą się strumienie płynących wód na czas wielkiej rzezi,
    gdy upadną warownie. Wówczas światło księżyca będzie jak światło
    słoneczne, a światło słońca stanie się siedmiokrotne, jakby światło
    siedmiu dni - w dniu, gdy Pan opatrzy rany swego ludu i uleczy jego sińce
    po razach.

    (Ps 147,1-6)
    REFREN: Szczęśliwi wszyscy, co ufają Panu

    Chwalcie Pana, bo dobrze jest śpiewać psalmy Bogu,
    słodko jest Go wychwalać.
    Pan buduje Jeruzalem,
    gromadzi rozproszonych z Izraela.

    On leczy złamanych na duchu
    i przewiązuje im rany.
    On liczy wszystkie gwiazdy
    i każdej nadaje imię.

    Nasz Pan jest wielki i potężny,
    a Jego mądrość niewypowiedziana.
    Pan dźwiga pokornych,
    karki grzeszników zgina do ziemi.

    (Iz 33,22)
    Pan naszym sędzią, Pan naszym prawodawcą, Pan naszym królem! On nas
    zbawi!

    (Mt 9,35-10,1.6-8)
    Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych
    synagogach, głosił Ewangelię królestwa i leczył wszystkie choroby i
    wszystkie słabości. A widząc tłumy ludzi, litował się nad nimi, bo
    byli znękani i porzuceni, jak owce nie mające pasterza. Wtedy rzekł do
    swych uczniów: żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście
    Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Wtedy przywołał
    do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami
    nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie
    słabości. Tych to Dwunastu wysłał Jezus, dając im następujące
    wskazania: Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta
    samarytańskiego! Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu
    Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie.
    Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych,
    wypędzajcie złe duchy! Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie!

    Komentarz

    Człowiek, który żyje w świecie aktywizmu i konsumpcji, lęku i
    samotności, oczekuje na słowo nadziei. Z takim słowem przychodzi do nas
    Jezus Chrystus. Ogłasza On dobrą nowinę o tym, że Bóg kocha każdego
    człowieka, że śmierć została pokonana i nie musimy już lękać się o
    siebie. Zaprasza nas do przyjaźni z sobą, do tego, byśmy dzielili z Nim
    życie. Czyni to przez Kościół, który całemu światu głosi
    Ewangelię.

    O. Jakub Kruczek OP, "Oremus" grudzień 2003, s. 30

    OdpowiedzUsuń